• Strona główna
• Kim są ancymonki
• Zdjęcia
• Artykuły

Problemy wychowawcze i normalne zachowanie u dziecka zależy od wieku dziecka, fizycznego i emocjonalnego rozwóju osobowości i tego, co jest społecznie i kulturowo akceptowalne w swoim otoczeniu. Dziecko, które może być uważane za normalne w jednej części świata, może być uznane za sprawiające problemy wychowawcze w innych częściach świata.. Dzieci uczą się zachowywać w określony sposób, obserwując innych ludzi. Zachowania, które są doceniane i nagradzane mogą być powtarzane przez dzieci natomiast zachowania, które są ignorowane lub nakazy, kary dają skutek zwykle odwrotny. To rodzice pomagają dziecku zdecydować, czy kontynuować zachowania, czy nie. Nagradzanie pewnych zachowań w jednym czasie i karanie dzieci za to samo zachowanie w innym, może po prostu mylić dziecko i może to powodować problemy wychowawcze. Czasami musimy zdecydować, czy problem nie zależy od wieku dziecka i stopnia jego rozwoju. Zignorowanie niepożądanych lub "złe" zachowanie jest najlepszym sposobem, aby zatrzymać je w dłuższej perspektywie, ponieważ niektóre dzieci po prostu powtórzą działania, gdyż pragną za uwagi, bez względu na to czy jest ona pozytywna lub negatywna. Kiedy bardziej drastyczne kroki są niezbędne, aby zatrzymać u dziecka pewne zachowanie, można korzystać z czasu jako, metody karania. Należy wyjaśnić złe zachowanie raz, ale nie dyskutować. Wzmocnienie dobrego zachowania poprzez nagrody. Nagradzanie działania najlepiej stosować dla dzieci powyżej dwóch lat i może potrwać około dwóch miesięcy ponieważ mniej więcej tyle zajmie dzieciom zrozumienie jak to działa. Rodzice muszą być cierpliwi. Prowadzenie dziennika i kierowanie w zakresie zmiany jednocześnie jednego lub dwóch zachowań jest ułatwieniem dla dzieci i rodziców także. Zachowania mogą zawierać szczotkowanie zębów przed pójściem do łóżka, trzymanie zabawek i książek na ich miejscu i dobre maniery przy stole. Nagrody mogą to być proste zabawy które łączą Cię z Twoim dzieckiem, takie jak dodatkowe opowiadania przed snem, pozwalanie dzieciom na opóźnienia snu o pół godziny na oglądanie ich ulubionych filmów animowanych, ulubiona przekąska lub punkty dla starszych dzieci, które mogą je gromadzić i wykorzystywać, aby uzyskać specjalne zabawki i drobne od Ciebie. Przed przejściem dziecka z wykonywania jednej czynności do drugiej, należy powiedzieć mu wcześniej że jeszcze bawi się pięć minut lub że obiad będzie za dziesięć minut. Kary i krzyk na dzieci może wzmagać tylko ich buntowanie się lub mogą powtarzać to zachowanie aby przyciągnąć twoją uwagę, której mogą pragnąć bardziej niż jakiejkolwiek nagrody. Po prostu należy nie dawać im nagrody, jaką otrzymałyby, gdyby zachowywały się w pożądany sposób.

Wszyscy, od najmłodszego dziecka do najstarszych dorosłych, doświadczają niepokoje i lęki w takim czy innym czasie. Uczucie niepokoju w sytuacji szczególnie niewygodnej sytuacji nigdy nie powoduje dobrego samopoczucia. Jednak dla dzieci, takie uczucia są nie tylko normalne, są również niezbędne. Doświadczenie w radzeniu sobie z niepokojami mogą przygotować młodych ludzi do radzenia sobie z niepokojącymi doświadczeniami i trudnymi sytuacjami życiowymi. Niepokoje i lęki są normalne Lęk jest definiowany jako "obawa, bez wyraźnej przyczyny." Zazwyczaj pojawia się, gdy nie ma bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa osób lub dobrego samopoczucia, ale czuje się realne zagrożenie. Lęk sprawia, że ktoś chce uniknąć pewnej sytuacji - szybko. Serce bije szybciej, człowiek może zacząć się pocić i czuć "motylki" w żołądku. Jednak trochę niepokoju może rzeczywiście pomóc ludziom zachować czujność i koncentrację. Obawy czy niepokoje mogą być pomocne w pewnych rzeczach, ponieważ sprawiają, że dzieci zachowują się w sposób bezpieczny. Na przykład dziecko z obawy przed pożarem mogłoby zrezygnować z określonego zachowania. Jak niepokoje i obawy mogą zmienić wzrost i rozwój dzieci:

• * Dzieci doświadczając lęk obcy, tuląc się do rodziców.
• * Dziecko w wieku około 10 do 18 miesięcy doświadcza lęku separacyjnego, stając się emocjonalnie w trudnej sytuacji, gdy jeden lub oboje rodziców kończą urlop i muszą iść do pracy.
• * Dzieci w wieku od 4 do 6 lat lękają się rzeczy, które nie są oparte na rzeczywistości, takie jak strach przed potworami i duchami.
• * Dzieci w wieku od 7 do 12 często mają obawy odnośnie rzeczywistych okoliczności, które mogą się z im przydażyć, takich jak uszkodzenie ciała.

Ponieważ dzieci rosną, jeden strach może zniknąć lub zastąpić innym. Na przykład dziecko, które nie może spać z wyłączonym światłem w wieku 5 lat może rok później korzystać z historii o duchach po to aby zasnąć. A niektóre obawy może przedłużyć tylko do jednego rodzaju bodźca. Lęki dzieciństwa zmieniają się wraz z wiekiem. Należą do nich strach przed obcymi, wysokości, ciemności, zwierzęta, krew, owady i td. Dzieci często uczą obawiać się określonego przedmiotu lub sytuacji, po przykrych doświadczeniach, takich jak ugryzienie przez psa lub wypadek. Separacja jest często niepokojąca, gdy małe dzieci rozpoczynają naukę, dla młodzieży może wystąpić lęk dotyczący akceptacji społecznej i osiągnięć akademickich. Niepokój związany z unikaniem społeczeństwa może mieć długotrwałe skutki. Na przykład dziecko z obawy przed odrzuceniem może nie nauczyć się ważnych umiejętności społecznych, co powoduje izolację społeczną. Wielu dorosłych jest nękanych przez obawy wywodzące się z doświadczeń dzieciństwa. Dorośli mają strach przed wystąpieniami publicznymi może być wynikiem wstydu przed kolegami przed laty. To ważne dla rodziców rozpoznawać i identyfikować oznaki i objawy niepokoju dzieci tak, aby obawy nie wchodziły w drogę życia codziennego. Pewne oznaki, że dziecko może być niespokojne o coś mogą obejmować:

• * Drażliwość, impulsywny i rozproszony
• * Nerwowe ruchy, takie jak tymczasowe drgania
• * Problemy ze spaniem i / lub spanie dłużej niż zwykle
• * Spocone ręce
• * Przyspieszone tętno i oddech
• * Nudności
• * Bóle głowy
• * Bóle brzucha

Piotr B.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL